بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار سعدی خوشنویسی شکسته نستعلیق اثر احسان رسول منش

اندرون با تو چنان انس گرفته‌ست مرا که ملالم ز همه خلق جهان می‌آید شعر از سعدی خوشنویسی شکسته نستعلیق اثر احسان رسول منش

روز منحوس به دیدار تو فرخنده شود خنُک آنکس که ترا بیند هر روز پگاه شعر از فرخی سیستانی خوشنویسی شکسته نستعلیق اثر احسان رسول منش

در طریق عشقبازی امن و آسایش بلاست. ریش باد آن دل که با درد تو خواهد مرهمی. خوشنویسی شکسته نستعلیق اثر رحیم دودانگه

چون عاقبت کار جهان نیستی است انگار که نیستی چو هستی خوش باش شعر از خیام خوشنویسی شکسته نستعلیق اثر احسان رسول منش

که کاری نکردیم و شد روزگار شعر از سعدی خوشنویسی شکسته نستعلیق اثر احسان رسول منش

جایی که عشق باشد جان را خطر نباشد شعر از سلمان ساوجی خوشنویسی شکسته نستعلیق اثر احسان رسول منش

آسوده خاطرم که تو در خاطر منی شعر از سعدی خوشنویسی شکسته نستعلیق اثر احسان رسول منش

چه نیکبخت کسانی که با تو همسخنند سعدی خوشنویسی شکسته نستعلیق اثر احسان رسول منش

من هیچ ندانم که مرا آنکه سرشت از اهل بهشت کرد یا دوزخ زشت جامی و بتی و بربطی بر لب کشت این هر سه مرا نقد و تو را نسیه بهشت خوشنویسی شکسته نستعلیق اثر احسان رسول منش

من هیچ ندانم که مرا آنکه سرشت از اهل بهشت کرد یا دوزخ زشت جامی و بتی و بربطی بر لب کشت این هر سه مرا نقد و تو را نسیه بهشت خوشنویسی شکسته نستعلیق اثر احسان رسول منش